Punkfood is het helemaal in 2011

Via het blog van Foodprint Den Haag, kwam ik op het artikel van foodtrendanalist Marjan Ippel op Talk in food over de trends in voedsel in 2011: Punkfood noemt ze het. Als Dakboerin voel ik me daarin aangesproken, omdat ik met mijn werkzaamheden in ga op een aantal principes zoals het Do-It-Yourself en de tegenbeweging tegen voedselgiganten. Er ontstaan volgens het blog allerlei underground voedselstromingen. Nou wil ik niet underground, maar juist het dak op, maar voel wel mee met deze trend. Het gaat er volgens mij met name om dat we niet door de industrie of de politiek ons moeten laten leiden, maar door ons eigen gevoel. Kleinschalig en onafhankelijk. Ik had geen idee dat dit punkfood heette. Misschien toch maar overwegen om de Dakboerin een hanekam te geven.•••:-)

 
"Punkfood of: de anarchokeuken. Net als fashion schuift food steeds meer op richting ethiek. Van imago-ondersteuning naar handelswijze. Om tegelijk de rafelranden ervan op te zoeken. Precies zoals punks deden in de jaren zeventig. Food=punk!

Als iets momenteel aan de hand is, dan wel dat food zijn eigen punkperiode beleeft. Met alle on the edge undergroundvarianten van dien. Zo is dé hit onder koffiebranders, Direct Trade, een mix van de typische punkverschijnselen DIY (Do It Yourself) en burgerlijke ongehoorzaamheid. En is stropen een nationale hobby onder foodies en chefs aan het worden. Jazeker, die rafelrand van rapen in de wilde natuur, de foodvariant van het bij punkkrakers geliefde proletarisch winkelen.

Overal in food geldt momenteel het punkadagium ‘Do It Yourself, make your own rules!’ Foodrules, in dit geval - om met Amerika’s eetgeweten Michael Pollan te spreken. Undergroundrestaurants en -boerenmarkten, secret eetclubs, geheime pekelgenootschappen, pop-up stores, speakeasies, Vinex-jagers... De lijst is oneindig. Maar de foodpunks hebben allen één ding gemeen: ze ageren tegen en willen zich niet meer onderwerpen aan de eetregels die door niet-wetende ambtenaren ergens 25-hoog in een ivoren kantoortoren zijn bedacht. En ze klagen de voedselgiganten aan die de afgelopen decennia het vertrouwen van de consument met voeten hebben getreden. En die de consument in plaats van een veilige thuishaven een tikkende tijdbom vol gifstoffen, transvetten en (dioxine- en andere) voedselschandalen hebben aangesmeerd.

In het hart van deze tegencultuur staan de kleinschalige, onafhankelijke (indie) foodproducenten die de hegemonie van de foodmoguls doorbreken door deze vastgeroeste overheidsondersteunde giganten te bypassen via social media als Twitter. Daar spreken ze hun eigen nichedoelgroepen gericht aan. Boven- zowel als ondergronds."

Lees verder op Talk in Food trends.